Noc

Dokąd zaszliśmy w gęstwinie czarnej ciszy,
w której niedopałek papierosa zdradził niezręczność chwili zapomnianej przez księżyc
i wszystkich bogów świata. 

Zdani tylko na własny wybór bez szans odwrotu, 
aby nie stracić lisiej przebiegłości i wilczego apetytu na łatwą zdobycz
błądzimy nonszalancko po swych ciałach obdartych z miłości. 

Niespiesznie, z osobna dążymy  na własne nirwany
wybuchającymi w brzuchu fajerwerkami zimnych ogni. 

Lgniemy w siebie ustami szukając niecierpliwie łzy
jakby miała obmyć lepki od ciężkiego oddechu grzech samotności. 

Krótki krzyk uśmierconej na sekundy rozpaczy tnie dreszczem skórę
i urywa się nagle w czerwonej satynie poduszki. 

W otwartej na powrót świadomości pozwalamy z siłą ślepego giganta 
zdusić westchnienia duszy, 

by w girlandach słów ukwiecić tron dla władcy Ego.