Ścieżka

Znów stanę przed tobą i spojrzę w oczy

W nich widzę wszystko, poza nimi pustkę.

Wybacz, że nic nie powiem, to cisza obnaży

Obcość mej twarzy, gdy nie patrzysz sercem.

Wybacz i za to, że zgubić mnie może

Na zawsze w twych ustach zaklęte

Prawdziwe i proste wyznanie miłosne

spisane na skórze sympatycznym atramentem.

Za nie w czas spotkania

Marzenia bezpłodne, wiarę,

Wybacz, że gwiazdą nie jestem na nieba bezkresie

A ścieżką odkrytą wśród słów uniesień.

Na łące się połóż, na kwiatach, przy kłosach

Odnajdę cię.

I znów spojrzę w oczy, by przyśnić o nocy

Z nimfami o rdzawych włosach

Twą postać w kręgu tańczącą.

<magenta>