Pamięci

      W rytmicznym wzorze pól i kwater obramowanych nagimi, listopadowymi drzewami przesuwają się wolno szare postacie z jaśniejszymi plamami chryzantem w dłoniach. 

Imiona, nazwiska, daty, zasługi wyryte na kamiennych tablicach jak wizytówki tkwią cicho w świąteczny dzień na rozjaśnionych od świec i zniczy grobach. Na próżno szukam tu tego, przy którym otworzy się szufladka pamięci…

…wysmukłych topól, czterech strażników zaczarowanego ogrodu dzieciństwa 

z pochyloną, starą jabłonią z najsłodszymi owocami, po które trzeba wspiąć się na sam czubek,

z krwistą czereśnią za uchem, cierpkimi wiśniami, włochatymi brzoskwiniami, z niedostępnymi orzechami uwięzionymi w gorzkiej, zielonej skorupce,

z szachownicą warzyw  zielono-bordowo-biało-żółtymi jak narzuta na łóżko cierpliwie tkana każdego zimowego wieczoru kościstymi dłońmi babci,

z blado-różowym, nieśmiałym rabarbarem ostrożnie wschodzącym ku słońcu z piaszczystej łachy rozsiadłej przy studni,

pamięci…

domu niewielkiego z wąską ścieżką od żelaznej furtki do schodów wziętych w posiadanie burej kotki, wylegującej się na ich szczycie w letnie godziny,

gwaru rozmów do ciepłej nocy zza rozwartych szeroko okien, w których odbija się księżyc,

pyzatej, niebieskookiej dziewczynki z warkoczami grubymi i płowymi, jasnym splotem wijącymi się od uszu po pas z kraciastym początkiem spódniczki.

Czas zatrzymany na jej włosach białą wstążką zdaje się nie poddawać wiatrom przyszłych wydarzeń. 

Stara fotografia ożywa raz do roku wspomnieniem.