Cisza

      Po chmurach deszczowego dnia nie było śladu. Szarzejący zmierzch odsłaniał wątłe światło rozrzuconych na niebie gwiazd i z każdą chwilą gasnącego dnia świecących coraz mocniej. Wkrótce już można było dojrzeć Mleczną Drogę. Położył głowę na oparciu krzesła, na granatowym niebie roiło się od jasnych punkcików. Potrafił rozpoznać i nazwać kilka z nich. Wiedział o gwiazdozbiorze Argo, największym na południowym niebie, podzielonym na kilka mniejszych, żeby można je było ogarnąć wzrokiem.   

Jak w swojej żaglówce, którą mknął po mazurskich jeziorach, wygodnej i szybkiej rufa, kil, żagiel i kompas dały nazwę częściom tej konstelacji.

Żaglówkę wypatrzył któregoś dnia w marinie, wyremontował, a na niebieskim dziobie białym literami wypisał imię. Jego wielkiej miłość. Tej dziewczyny z grubym warkoczem w kolorze ognia. Była delikatna i silna. Piękna, z tajemnicą której nie mógł posiąść. Pozwoliła mu zbliżyć się do siebie.

Światło bijące z jej wnętrza, nigdy nie nazwane, nieodgadnione przyciągało, mamiło, niepokoiło. 

Leciał ku niej mądrej, wrażliwej, czystej próbując nabrać tego światła  jak się nabiera wodę w dłonie podnosząc je do spragnionych ust. Im więcej pił, tym większe było jego pragnienie.

Zapełnił nim całe swoje serce, zaspokoił ciało. I tylko myśli pozostały wciąż nienasycone. Myśli, które gasiły światło powoli, niepostrzeżenie w ciszy któregoś poranka, drugiego i następnych. W złej ciszy coraz smutniejszych oczu, przykrywanych w geście obrony zaciśniętymi powiekami z kroplami łez uwięzionymi w rzęsach…

...Noc już całkiem dojrzała bezchmurna, rozpostarła się nad jego głową gwiazdami, które odbijały się w niczym nie mąconej wodzie jeziora i otuliła go samotnego. Raz jeszcze zadarł głowę w zachwycie pojąc oczy jesiennym, nocnym niebem. Wypatrywał gwiazdy, która pociągnie go ku sobie nie pętając na ziemi. 

W miliardach gwiazd odszukać tą jedną.
Tam, gdzie nie patrzył spadała na ziemię nieduża, niezbyt silnie świecąca Gwiazda Przeznaczenia.

Zgasił papierosa, umościł się w zimnym łóżku.

Może jutro będzie równie piękna noc.

lipiec 2011.