Zapomniana

Gdybyś choć przeczuł mnie

jedną myślą przy pełni księżyca.

Gdybyś prześnił dłonie 
jak kotwice lgnące do portu pamięci ciała.

Gdybyś imię położył na ustach swoich delikatnie jak pocałunek

a dreszcz słabości

w żelaznym uścisku chłodu serca

otworzyłby na mgnienie czułość oczu

dla duszy mojej,

mogłabym odejść

spełniona miłością tuloną w ramionach od początku świata.