Pałac

Patrzysz w okno, cóż widzisz na drodze? 

Odwróć się proszę i spójrz co ci niosę. 

We włosy diadem złoty wplotę jak księżniczce 

przystało nosić, piękna moja.

Dziękujesz cicho a włosy w warkocz zaplatasz. 

Czego pragniesz zatem? Do kwiatów tęsknisz? 

Rzucam ci pod nogi naręcza orchidei i róż, miła moja. 
Uśmiechasz się i ze stokrotek  wianek wijesz na głowę. 

Nasłuchujesz śpiewu słowika, oczy masz rozmarzone. 
Wodzisz za sobą gołębie, sikorki cienką dróżką 

z sypanej palcami pszenicy.
A rajskie ptaki na kolumnach z marmuru czekają 

aż rękę wyciągniesz, przyfruną.

Czego pragniesz? cudna!

Skarby świata daruję, przyozdobię cię diamentem, rubinem

nocą kryształowe kandelabry zapalę,

wymoszczę ci łoże brokatem, puchem.

Ona na uszy kolczyki z bursztynu zakłada, 

w karminowej sukience wybiega na drogę i woła : 
nie biegnij tak szybko, poczekaj na mnie!
Wietrze w starej koszuli.